O NAS

Nasze schronisko znajduje się na wysokości 1333 m n.p.m. i jest najmniejszym schroniskiem w Tatrach.

W schronisku pracują dwie do pięciu osób w sezonie, i kot. Kierowniczką schroniska jest pani Iwona Haniaczyk. Gotujemy na piecu codziennie świeże zupy, grzejemy wodę i staramy się żebyście czuli się u nas dobrze. Mamy przytulną salę jadalną i trzy kameralne pokoje: dwa 6 osobowe i jeden 8-osobowy, werandę i widoki, a na deser piernik.

Jeśli masz pytania lub potrzebujesz pomocy kontaktuj się z Nami. Zawsze staramy się pomóc.

Co roku odwiedza nas kilka tysięcy turystów. Okres letni oraz świąteczny wiążę się z wzmożonym ruchem turystycznym, dlatego prosimy zapoznajcie się z treścią strony przed planowaną podróżą, a jeśli nasuną się wam pytania dzwońcie.

TEL. 18 20 19 114

Schronisko znajduję się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, w którym panują określone zasady.

Zwierzęta górskie są jego mieszkańcami. Głośne zachowanie niepokoi zwierzęta. Nie dokarmiajcie ich swoim jedzeniem, zwierzęta swoje jedzenie znajdują w lesie!

Wszelkie kwiaty, gałązki, borówki, podlegają ścisłej ochronie, a zrywanie ich jest zabronione. Proszę, nie niszcz przyrody!

Nasze schronisko znajduje się na terenie Parku i jest naszym domem. Szanuj panujące w nim zasady i każdego kto się w nim znajdzie. Schronisko to miejsce w którym każdy ma prawo do odpoczynku i zebrania sił.

Jeśli planujesz dalszą wycieczkę w góry nie zapomnij, poinformować bliskich lub osobę pracującą w schronisku, czy wpisać się do naszej książki wyjść. W ten sposób dbamy o Twoje bezpieczeństwo.

Pogoda w górach potrafi bardzo szybko się zmieniać dlatego zanim wybierzesz się w góry sprawdź prognozę. Nie zapomnij, o zabraniu ze sobą odpowiedniej ilości wody. Postaraj się zaplanować swoją podróż przed zapadnięciem zmroku i zaopatrz się w niezbędny sprzęt tj. odzież, latarka, mapa, kompas.

Mając wątpliwości co do swego stanu zdrowia, doznanej kontuzji, trudnościach poinformuj najbliższych towarzyszy. Nie zwlekaj i zadzwoń do służb Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego

601-100-300

Zapraszamy na nasz fanpage Hali na facebooku.

HISTORIA

Pierwsze wzmianki o Hali Kondratowej pochodzą z 1636r.Ten maleńki kawałek Tatr zachodnich obfituje w wydarzenia które na zawsze wpisały się w historie Tatr.To tędy w 1901 górale wraz z księdzem Kaszelewskim wnosili krzyż na szczyt Giewontu.Przez Kondratową prowadziły także pierwsze szlaki pionierów tatrzańskiego narciarstwa Barabasza i Zaruskiego. W 1936 z powodu braku śniegu na Wielkiej Krokwi odbyły się tu Mistrzostwa Polski na powstałej skoczni narciarskiej. Od roku 1946 w szałasie, czyli dwa lata przed powstaniem schroniska w obecnej formie, znana góralska rodzina Skupniów gazdowała z inicjatywy PTT, które później przekształciło się w PTTK i jest właścicielem obiektu do dziś.

W latach 50-tych i 60-tych dwudziestego wieku odbywały się tutaj zgrupowania skoczków, biegaczy i sportowców innych dyscyplin. Przez schronisko na Hali Kondratowej przewinęła się elita polskiego sportu. Nieopodal schroniska powstała nawet skocznia terenowa na której trenowali Stanisław Marusarz Jan Kula, Andrzej Gąsienica Daniel i inni wybitni skoczkowie na zgrupowaniach przedolimpijskich.Był też naturalny tor saneczkowy. Wszyscy bywalcy wspominali rodzinną atmosferę, grę w brydża i piernik pieczony przez żonę gospodarza Panią Hanię (tę tradycję kultywujemy do dziś).

W 1954 r. schronisko o mało nie zostało zmiecione przez lawinę skalną, która oderwała się od grani Długiego Giewontu. Kamień, o ogromnych rozmiarach i wadze 30 ton stoczył się z Giewontu ku Kondratowej.Z wielką siłą wbił się w narożnik jadalni. Skałę tą można oglądać do dzisiaj. Kolejne głazy z lawiny leżą nieopodal schroniska.

Po śmierci Stanisława Skupnia w 1983 r. schroniskiem kierował jego syn Andrzej który z dużym powodzeniem przez 20 lat kultywował przyjazną turystom tradycję ojca. Po śmierci Andrzeja w 2003 r. kierownikiem schroniska została Iwona Haniaczyk, wnuczka Stanisława Skupnia i siostrzenica Andrzeja z pasją prowadzi schronisko do dzisiaj.